Ułatwienia dostępu

Elementy Strony

Elementy Strony (16)

Realizowane projekty

2021-2022

1. Narodowy Program Rozwoju Czytelnictwa 2.0 na lata 2021-2025. Dofinansowania dla bibliotek publicznych na zakup nowości wydawniczych oraz usługi zdalnego dostępu do książek w formatach e-booków i/lub audiobooków i/lub synchrobooków - Priorytet 1, Kierunek interwencji 1.1. w ramach NPRCz 2.0

MBP w Gubinie w 2021 roku otrzymała 9 tys. zł dofinansowania, a w 2022 roku - 10769 zł

2. Dyskusyjny Klub Książki MBP w Gubinie - Instytut Książki/ WiMBP w Zielonej Górze

                                                                  

3. Liga eSzkoła NUTS 3 - Zielonogórski. Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa

( działanie 3.2 "Innowacyjne rozwiązania na rzecz aktywizacji cyfrowej")

                               

4. "Mała książka - wielki człowiek"- kampania społeczna Instytutu Książki

                                                        

 

Czytaj dalej...

Deklaracja dostępności

Dostępność cyfrowa

Miejska Biblioteka Publiczna w Gubinie zobowiązuje się zapewnić dostępność strony internetowej www.biblioteka.gubin.pl zgodnie z ustawą z dnia 4 kwietnia 2019 r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych.

Data publikacji strony internetowej: 2012-11-06

Data ostatniej dużej aktualizacji: 2020-07-31

Strona internetowa jest zgodna z ustawą o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych.

Oświadczenie sporządzono dnia: 2020-09-22. Deklarację sporządzono na podstawie samooceny przeprowadzonej przez podmiot publiczny.

Na stronie internetowej można korzystać ze standardowych skrótów klawiaturowych.

Informacje zwrotne i dane kontaktowe

W przypadku problemów z dostępnością strony internetowej prosimy o kontakt. Osobą odpowiedzialną jest Ewa Dąbek, adres poczty elektronicznej - Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. Kontaktować można się także dzwoniąc na numer telefonu 684558167. Tą samą drogą można składać wnioski o udostępnienie informacji niedostępnej oraz składać skargi na brak zapewnienia dostępności.

Każdy ma prawo do wystąpienia z żądaniem zapewnienia dostępności cyfrowej strony internetowej, aplikacji mobilnej lub jakiegoś ich elementu. Można także zażądać udostępnienia informacji w formach alternatywnych, na przykład odczytanie niedostępnego cyfrowo dokumentu, opisania zawartości filmu bez audiodeskrypcji itp. Żądanie powinno zawierać dane osoby zgłaszającej żądanie, wskazanie, o którą stronę internetową lub aplikację mobilną chodzi oraz sposób kontaktu. Jeżeli osoba żądająca zgłasza potrzebę otrzymania informacji w formie alternatywnej, powinna także określić formę tej informacji.

Podmiot publiczny powinien zrealizować żądanie niezwłocznie i nie później, niż w ciągu 7 dni. Jeżeli dotrzymanie tego terminu nie jest możliwe, podmiot publiczny niezwłocznie informuje o tym, kiedy realizacja żądania będzie możliwa, przy czym termin ten nie może być dłuższy niż 2 miesiące od dnia wystąpienia z żądaniem. Jeżeli zapewnienie dostępności nie jest możliwe, podmiot publiczny może zaproponować alternatywny sposób dostępu do informacji.

W przypadku, gdy podmiot odmówi realizacji żądania zapewnienia dostępności lub alternatywnego dostępu do informacji, można złożyć skargę na takie działanie.

Po wyczerpaniu wszystkich możliwości skargę można przesłać także do Rzecznika Praw Obywatelskich. Link do Rzecznika Praw Obywatelskich  https://www.rpo.gov.pl/

Dostępność architektoniczna

Opis dostępności wejścia do budynku i przechodzenia przez obszary kontroli.

Budynek Biblioteki przy ul. Westerplatte 14 ma 3 kondygnacje. Do głównego wejścia nie ma podjazdu dla osób poruszających na wózku. Po przekroczeniu wejścia głównego wchodzi się do   holu. Komunikację między piętrami zapewniają schody. W budynku brak windy.    

Opis dostępności korytarzy, schodów i wind.

Budynek nie został wyposażony w windy, które mogą przewozić wózki z osobami niepełnosprawnymi. W budynku nie ma oznaczeń w alfabecie brajla ani oznaczeń kontrastowych lub w druku powiększonym dla osób niewidomych i słabowidzących.

Opis dostosowań, na przykład pochylni, platform, informacji głosowych, pętlach indukcyjnych.

W budynku nie ma pętli indukcyjnych, pochylni, platform oraz informacji głosowych.

Informacje o miejscu i sposobie korzystania z miejsc parkingowych wyznaczonych dla osób niepełnosprawnych.

Miejska Biblioteka Publiczna  w Gubinie nie posiada miejsca parkingowego przeznaczonego dla postoju osób niepełnosprawnych.

Informacja o prawie wstępu z psem asystującym i ewentualnych uzasadnionych ograniczeniach.

Informujemy, że na teren Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gubinie można wejść z psem asystującym.

Informacje o możliwości skorzystania z tłumacza języka migowego na miejscu lub online.

Na terenie Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gubinie nie ma tłumacza języka migowego, ani możliwości skorzystania z usługi tłumacza on-line.

Czytaj dalej...

Deklaracja dostępności

Dostępność cyfrowa

Miejska Biblioteka Publiczna w Gubinie zobowiązuje się zapewnić dostępność strony internetowej www.biblioteka.gubin.pl zgodnie z ustawą z dnia 4 kwietnia 2019 r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych.

Data publikacji strony internetowej: 2012-11-06

Data ostatniej dużej aktualizacji: 2020-07-31

Strona internetowa jest zgodna z ustawą o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych.

Oświadczenie sporządzono dnia: 2020-09-22.

Deklarację sporządzono na podstawie samooceny przeprowadzonej przez podmiot publiczny.

Na stronie internetowej można korzystać ze standardowych skrótów klawiaturowych.

Informacje zwrotne i dane kontaktowe

W przypadku problemów z dostępnością strony internetowej prosimy o kontakt. Osobą odpowiedzialną jest Ewa Dąbek, adres poczty elektronicznej - Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. Kontaktować można się także dzwoniąc na numer telefonu 684558167. Tą samą drogą można składać wnioski o udostępnienie informacji niedostępnej oraz składać skargi na brak zapewnienia dostępności.

Każdy ma prawo do wystąpienia z żądaniem zapewnienia dostępności cyfrowej strony internetowej, aplikacji mobilnej lub jakiegoś ich elementu. Można także zażądać udostępnienia informacji w formach alternatywnych, na przykład odczytanie niedostępnego cyfrowo dokumentu, opisania zawartości filmu bez audiodeskrypcji itp. Żądanie powinno zawierać dane osoby zgłaszającej żądanie, wskazanie, o którą stronę internetową lub aplikację mobilną chodzi oraz sposób kontaktu. Jeżeli osoba żądająca zgłasza potrzebę otrzymania informacji w formie alternatywnej, powinna także określić formę tej informacji.

Podmiot publiczny powinien zrealizować żądanie niezwłocznie i nie później, niż w ciągu 7 dni. Jeżeli dotrzymanie tego terminu nie jest możliwe, podmiot publiczny niezwłocznie informuje o tym, kiedy realizacja żądania będzie możliwa, przy czym termin ten nie może być dłuższy niż 2 miesiące od dnia wystąpienia z żądaniem. Jeżeli zapewnienie dostępności nie jest możliwe, podmiot publiczny może zaproponować alternatywny sposób dostępu do informacji.

W przypadku, gdy podmiot odmówi realizacji żądania zapewnienia dostępności lub alternatywnego dostępu do informacji, można złożyć skargę na takie działanie.

Po wyczerpaniu wszystkich możliwości skargę można przesłać także do Rzecznika Praw Obywatelskich. Link do Rzecznika Praw Obywatelskich  https://www.rpo.gov.pl/

Dostępność architektoniczna

Opis dostępności wejścia do budynku i przechodzenia przez obszary kontroli.

Budynek Biblioteki przy ul. Westerplatte 14 ma 3 kondygnacje. Do głównego wejścia nie ma podjazdu dla osób poruszających na wózku. Po przekroczeniu wejścia głównego wchodzi się do   holu. Komunikację między piętrami zapewniają schody. W budynku brak windy.    

Opis dostępności korytarzy, schodów i wind.

Budynek nie został wyposażony w windy, które mogą przewozić wózki z osobami niepełnosprawnymi. W budynku nie ma oznaczeń w alfabecie brajla ani oznaczeń kontrastowych lub w druku powiększonym dla osób niewidomych i słabowidzących.

Opis dostosowań, na przykład pochylni, platform, informacji głosowych, pętlach indukcyjnych.

W budynku nie ma pętli indukcyjnych, pochylni, platform oraz informacji głosowych.

Informacje o miejscu i sposobie korzystania z miejsc parkingowych wyznaczonych dla osób niepełnosprawnych.

Miejska Biblioteka Publiczna  w Gubinie nie posiada miejsca parkingowego przeznaczonego dla postoju osób niepełnosprawnych.

Informacja o prawie wstępu z psem asystującym i ewentualnych uzasadnionych ograniczeniach.

Informujemy, że na teren Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gubinie można wejść z psem asystującym.

Informacje o możliwości skorzystania z tłumacza języka migowego na miejscu lub online.

Na terenie Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gubinie nie ma tłumacza języka migowego, ani możliwości skorzystania z usługi tłumacza on-line.

Czytaj dalej...

PATRONI 2024 ROKU

                                                                            PATRONI ROKU 2024

                                                                         ( w kolejności alfabetycznej)

  1. BARANIAK ANTONI - polski biskup rzymskokatolicki, salezjanin, kapelan i sekretarz prymasów Polski Augusta Hlonda oraz Stefana Wyszyńskiego, biskup pomocniczy gnieźnieński w latach 1951–1957, arcybiskup metropolita poznański w latach 1957–1977. Pośmiertnie odznaczony Orderem Orła Białego. 
  2. GOMBROWICZ WITOLD - polski powieściopisarz, nowelista i dramaturg. Jeden z wybitnych polskich pisarzy XX wieku. 
  3. HŁASKO MAREK - był cenionym pisarzem i autorem scenariuszy filmowych.
    Jego życie i twórczość były naznaczone traumą powojennych doświadczeń. Słynął z nowatorskiego stylu literackiego. Dla swoich rówieśników stał się symbolem młodzieńczego buntu i nonkonformizmu.
    Zadebiutował opowiadaniem "Baza Sokołowska" i szybko został okrzyknięty najzdolniejszym polskim pisarzem młodego pokolenia. Bohaterami w jego twórczości są romantyczni buntownicy, którzy byli rozczarowani powojenną rzeczywistością. Po opublikowaniu antykomunistycznych "Cmentarzy" w paryskiej "Kulturze" autor nie mógł z powodów politycznych wrócić do kraju.
  4. MIŁKOWSKI ZYGMUNT - pseudonim Teodor Tomasz Jeż, także Władysław Bonar, Z.F.M., Fortunat Metko, – polski pisarz, publicysta i polityk niepodległościowy, powstańczy pułkownik. Jeden z najpłodniejszych pisarzy polskich. 
  5. MIŁOSZ CZESŁAW - (urodzony 30 czerwca 1911 w Szetejniach, obecnie na terenie Republiki Litewskiej – zmarł 14 sierpnia 2004 w Krakowie) poeta, eseista, prozaik, tłumacz, wykładowca, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1980).
  6. TRAUGUTT ROMUALD - „Michał Czarnecki” – polski generał, dyktator powstania styczniowego, wcześniej naczelnik wojenny powiatu kobryńskiego.
  7. ULMOWIE - Józef i Wiktoria Ulmowie oraz ich dzieci byli rodziną, pochodzącą z podkarpackiej wsi Markowa, w powiecie łańcuckim. To polscy bohaterowie, Sprawiedliwi wśród Narodów Świata, zamordowani przez niemiecką żandarmerię za pomoc Żydom udzielaną im podczas II wojny światowej.
  8. WAŃKOWICZ MELCHIOR - to jeden z ojców polskiego reportażu, a także znakomity dziennikarz i wybitny prozaik. Przeszedł do historii między innymi monumentalnym opisem bitwy o Monte Cassino.
  9. WIERZYŃSKI KAZIMIERZ - polski poeta, prozaik, eseista. Zdobywca złotego medalu w konkursie literackim IX Letnich Igrzysk Olimpijskich w Amsterdamie w 1928 za tom poezji „Laur olimpijski”.
  10. WITOS WINCENTY - polski polityk, działacz ruchu ludowego, trzykrotny premier Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1895 w Stronnictwie Ludowym, w latach 1908–1914 poseł do galicyjskiego Sejmu Krajowego, od 12 kwietnia 1908 do 28 lipca 1931 wójt Wierzchosławic. 
  11. ZAMOYSKI WŁADYSŁAW - hrabia herbu Jelita – polski działacz społeczny, fundator Zakładów Kórnickich, członek założyciel Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Krakowie. 

ROK POLSKICH OLIMPIJCZYKÓW - 27 lipca 1924 r., na VIII Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu, drużyna kolarzy torowych w składzie: Józef Lange, Jan Łazarski, Tomasz Stankiewicz i Franciszek Szymczyk zdobyła srebrny medal. Tego samego dnia brąz w konkursie skoków wywalczył Adam Królikiewicz na koniu Picador. Były to pierwsze medale olimpijskie zdobyte przez polskich sportowców. Pierwszy w letnich igrzyskach złoty medal olimpijski dla Polski wywalczyła w 1928 r. w Amsterdamie dyskobolka Halina Konopacka. W zimowych igrzyskach pierwszym polskim medalistą był Franciszek Gąsienica-Groń, który w 1956 r. we włoskiej Cortinie d'Ampezzo wywalczył brąz w kombinacji norweskiej, a pierwszy złoty medal zdobył skoczek narciarski Wojciech Fortuna w 1972 r. w Sapporo. Dotychczas w 23 letnich i 24 zimowych igrzyskach olimpijskich wystąpiło łącznie 3 012 polskich sportowców, którzy łącznie zdobyli 321 medali: 79 złotych, 96 srebrnych i 146 brązowych.

 

ROK EDUKACJI EKONOMICZNEJ - W 2024 roku będą miały miejsce ważne dla Polski rocznice: 100-lecie reform gospodarczych Władysława Grabskiego, 100-lecie powstania polskiego złotego, 100-lecie powstania Banku Polskiego oraz Banku Gospodarstwa Krajowego, 100-lecie wydania książki Janusza Korczaka "Bankructwo małego Dżeka".

                    

 

Czytaj dalej...

Zbigniew Herbert

Zbigniew Bolesław Ryszard Herbert (ur. 29 października 1924 we Lwowie, zm. 28 lipca 1998 w Warszawie) – polski poeta, eseista, dramaturg, twórca słynnego cyklu poetyckiego „Pan Cogito”, autor słuchowisk; kawaler Orderu Orła Białego. Z wykształcenia ekonomista, prawnik i filozof.
 Pisarz o wielkim dorobku, wyjątkowym autorytecie artystycznym i moralnym, o biografii tragicznie uwikłanej w historię XX wieku.
Laureat ponad dwudziestu nagród literackich. Od końca lat 60. XX w. był jednym z najpoważniejszych pretendentów do Literackiej Nagrody Nobla. Jego książki zostały przetłumaczone na 38 języków.
Tomy poetyckie
    • Struna światła, Warszawa 1956. (Czytelnik)
    • Hermes, pies i gwiazda, Warszawa 1957. (Czytelnik)
    • Studium przedmiotu, Warszawa 1961. (Czytelnik)
    • Napis, Warszawa 1969. (Czytelnik)
    • Pan Cogito, Warszawa 1974. (Czytelnik)
    • Raport z oblężonego Miasta i inne wiersze, Paryż 1983. (Instytut Literacki)
    • Elegia na odejście, Paryż 1990. (Instytut Literacki)
    • Rovigo, Wrocław 1992. (Wydawnictwo Dolnośląskie)
    • Epilog burzy, Wrocław 1998. (Wydawnictwo Dolnośląskie)
    • 89 wierszy, Kraków 1998 (Wydawnictwo a5)
Pośmiertnie:
    • Podwójny oddech. Prawdziwa historia nieskończonej miłości. Wiersze dotąd niepublikowane, Gdynia 1999. (Małgorzata Marchlewska Wydawnictwo) (Bez zgody spadkobierczyń praw autorskich)
Zbiory esejów, opowiadania
    • Barbarzyńca w ogrodzie, Warszawa 1962. (Czytelnik)
    • Martwa natura z wędzidłem, Wrocław 1993. (Wydawnictwo Dolnośląskie)
Pośmiertnie:
    • Labirynt nad morzem, Warszawa 2000. (Zeszyty Literackie)
    • Król mrówek, Kraków 2001. (Wydawnictwo a5)
    • Węzeł gordyjski oraz inne pisma rozproszone 1948-1998 (także recenzje i publicystyka), oprac. P. Kądziela, Warszawa 2001, wyd. II rozszerzone 2008. (Biblioteka „Więzi”)
    • „Mistrz z Delft” i inne utwory odnalezione, oprac. B. Toruńczyk, Warszawa 2008. (Zeszyty Literackie)
Dramaty
    • Jaskinia filozofów, „Twórczość” 1956, nr 9
    • Drugi pokój, „Dialog” 1958, nr 4
    • Rekonstrukcja poety, „Więź” 1960, nr 11/12
    • Lalek. Sztuka na głosy, „Dialog” 1961, nr 12
    • Listy naszych czytelników, „Dialog” 1972, nr 11
Pośmiertnie:
    • Dramaty (wszystkie), Wrocław 1997. (Wydawnictwo Dolnośląskie)
    • Dramaty, Warszawa 2008. (Biblioteka „Więzi”)
Korespondencja
    • Listy do Muzy. Prawdziwa historia nieskończonej miłości, Gdynia 2000. (Małgorzata Marchlewska Wydawnictwo) (Bez zgody spadkobierczyń praw autorskich.)
    • „Kochane Zwierzątka...” Listy Zbigniewa Herberta do przyjaciół – Magdaleny i Zbigniewa Czajkowskich, red. i komentarze: Magdalena Czajkowska, Warszawa 2000. (Państwowy Instytut Wydawniczy)
    • Zbigniew Herbert. Jerzy Zawieyski. Korespondencja 1949-1967, wstęp: Jacek Łukasiewicz, wybór i przypisy: Paweł Kądziela, Warszawa 2002. (Biblioteka „Więzi”)
    • Zbigniew Herbert. Henryk Elzenberg. Korespondencja, red. i posłowie: Barbara Toruńczyk, przypisy: Barbara Toruńczyk, Paweł Kądziela, 2002. (Fundacja Zeszytów Literackich)
    • Zbigniew Herbert, Jerzy Turowicz. Korespondencja, Kraków 2005. (Wydawnictwo a5)
    • Zbigniew Herbert, Stanisław Barańczak. Korespondencja, 2005. (Fundacja Zeszytów Literackich)
    • Zbigniew Herbert, Czesław Miłosz. Korespondencja, 2006. (Zeszyty Literackie)
 
Czytaj dalej...

Józef Klemens Piłsudski

Józef Klemens Piłsudski (ur. 5 grudnia 1867 w Zułowie, zm. 12 maja 1935 w Warszawie)

 

Pierwszy marszałek polski (1920), dwukrotny premier Polski (1926-1928 i 1930). Żołnierz, polityk, Polski Działacz społeczny i niepodległościowy. Był twórcą Organizacji Bojowej PPS, Legionów Polskich i Polskiej Organizacji Wojskowej. Od 11 listopada 1918 roku był naczelnym wodzem Armii Polskiej. W młodości, w czasach konspiracji był znany pod pseudonimami Wiktor i Mieczysław. Za czasów Legionów Polskich nazywano Józefa Piłsudskiego: Komendantem, Marszałkiem, Dziadkiem oraz Ziukiem.

Józef Piłsudski urodził się 5 grudnia 1867 roku w Zułowie na Wileńszczyźnie w patriotycznej rodzinie. Ojcem był Józef Wincenty Piłsudski (1833 - 1902), matką Maria z Billewiczów (1842 - 1884). Józef Wincent był podczas powstania w 1863 roku komisarzem Rządu Narodowego na powiat rosieński. Matka pochodziła ze znanego rodu szlacheckiego herbu Mogiła. Rodzicie pobrali się przed samym powstaniem. Józef Klemens Piłsudski był czwartym w kolejności dzieckiem.

 W 1877 roku Józef, wraz z bratem Bronisławem rozpoczął naukę w I Gimnazjum wileńskim, gdzie obaj bracia wraz z kolegami założyli kółko o nazwie Spójnia. Kółko zajmowała się sprowadzaniem z Warszawy polskich książek. We wrześniu 1884 zmarła ciężko chora Maria Piłsudska, a rok Później Józef zdał maturę. Jesienią rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Charkowskim. Już wtedy rozpoczął konspiracyjną działalność w niepodległościowych organizacjach studenckich. Związał się z socjalistyczno - rewolucyjnym ruchem "Narodnaja Wola". Za udział w studenckich rozruchach po roku nauki został wydalony z uczelni.

22 marca 1887 roku za zaangażowanie w działalność wileńskich socjalistów Piłsudski został aresztowany. Następnie pod zarzutem udziału w spisku zmierzającym do obalenia cara Aleksandra II został zesłany na Syberię, do Kiryńska a potem do Tunki.

Józef Piłsudski niemal do ostatnich dni swojego życia ukrywał nieuleczalną chorobę - raka wątroby. Zmarł 12 maja 1935 roku w Warszawie. Podczas pogrzebu naród oddał hołd zmarłemu Marszałkowi. Ciało zostało pochowane w krypcie św. Leonarda w Katedrze na Wawelu. Serce spoczęło, zgodnie z testamentem w grobie matki w Wilnie na cmentarzu "na Rossie". W 1937 roku na polecenie metropolity krakowskiego arcybiskupa Adama Sapiehy trumna ze szczątkami Marszałka została przeniesiona do krypty pod wieżą Srebrnych Dzwonów.

Józef Piłsudski

Być zwyciężonym i nie ulec to zwycięstwo, zwyciężyć i spocząć na laurach to klęska.

                  

Ciekawostki

 

- Ulubiony pies Piłsudskiego wabił się … Pies. Według jednej z anegdot miał on śmiertelnie przestraszyć znaną poetkę Kazimierę Iłłakowiczównę, która przerażona szczekaniem ulubieńca Marszałka, padła przerażona na ziemię i długo nie mogła dojść do siebie, mimo zapewnień Komendanta, że zwierzę jest łagodne i ma przyjazne usposobienie.

- Józef Piłsudski był wielbicielem twórczości Juliusza Słowackiego, którego uważał nawet za największego poetę. Właśnie dzięki inicjatywie Piłsudskiego w 1927 r. dokonano ekshumacji prochów wieszcza, które wówczas spoczywały na paryskim cmentarzu Montmartre i przetransportowano je do Polski, by ostatecznie złożyć w krypcie królewskiej na Wawelu.

Józef Piłsudski

Kto się boi Maciejowic, ten nie ma Racławic.

- Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem (BBWR) Józefa Piłsudskiego dysponował środkami agitacji wyborczej, które były nieporównywalnie większe niż te zaproponowane przez partie opozycyjne. I tak na przedmieściach Krakowa pojawiał się samochód z plakatami z symboliczną jedynką, z którego rzucano ulotki. Afisze wyborcze BBWR posługiwały się prostym, zrozumiałym językiem, podkreślano w nich zasługi Piłsudskiego, a także przedstawiano go jako niezrównanego polityka i żołnierza. W kampanii wyborczej wykorzystano nawet… wózki używane przez ulicznych sprzedawców owoców i warzyw, na których umieszczano szyldy z nr 1.

 

- Józef Piłsudski uznawał szachy i stawianie pasjansa za doskonałą rozrywkę. Znał wiele rodzajów pasjansów: Grób Napoleona, Prześcieradło, Ogonki, Warkocz Wenery. Unikał natomiast brydża – gry strategicznej, w której rozmiłowała się część ówczesnej kadry oficerskiej.

Józef Piłsudski

Ten kto nie szanuje i nie ceni swej przeszłości nie jest godzien szacunku teraźniejszości ani prawa do przyszłości.

- Józef Piłsudski zmarł 12 maja 1935 r. o godz. 20:45 w ulubionym narożnym pokoju w Belwederze, w otoczeniu swojej rodziny. Po śmierci wykonano gipsowy odlew jego twarzy, a ciało zabalsamowano. Pierwsze dwa dni Marszałek spoczywał w otwartej trumnie w zamienionym na kaplicę salonie belwederskim. Przed trumną, na katafalku, wyłożono jego szablę, buławę i szarą maciejówkę z legionowym orłem.

 

- W kondukcie żałobnym podążającym ulicami Krakowa dwaj oficerowie prowadzili klacz wydaną na świat przez Kasztankę – Merę, była ona przykryta kirem. Podobieństwo do ukochanego konia Marszałka było tak duże, że wśród zgromadzonego tłumu dało się słyszeć szepty: „Kasztanka!„. W ”Ilustrowanym Kuriera Codziennym” pod fotografiami z pogrzebu znalazło się imię sławnego wierzchowca.

 

Józef Piłsudski

Złe zwyczaje sejmowe są gorsze od złej konstytucji.

Czytaj dalej...

Tadeusz Kościuszko

Kościuszko Tadeusz Andrzej Bonawentura urodził się 4 lutego 1746 r. w Mereczowszczyźnie koło Kossowa na Polesiu.

W wieku 9 lat rozpoczął naukę w Kolegium Pijarów w Lubieszowie. W 1760 r. z powodu finansowych kłopotów rodziny, przerwał naukę. Dziedzicem niewielkiego majątku rodzinnego został jego brat Józef, dlatego Tadeusz wybrał karierę wojskową.

W 1765 r. Kościuszko wstąpił do Korpusu Kadetów Szkoły Rycerskiej, uczestniczył tam w specjalnym kursie inżynierskim dla wyróżniających się słuchaczy. Szkołę ukończył w stopniu kapitana.

W 1769 r. Kościuszko wyjechał do Paryża, gdzie studiował w Akademii Malarstwa i Rzeźby. Pięcioletni pobyt w przedrewolucyjnej Francji wywarł poważny wpływ na jego przekonania polityczne i społeczne.

Kościuszko powrócił na krótko do kraju w 1774 r., jednak wobec braku perspektyw zatrudnienia, wyjechał do Drezna. Nie znajdując i tam zajęcia, ruszył do Paryża. Tam dowiedział się o wojnie w Ameryce. Na amerykańskiej ziemi znalazł się w 1776 r., miesiąc po ogłoszeniu Deklaracji Niepodległości.

Dzięki listom polecającym Kościuszko został mianowany na inżyniera armii amerykańskiej. Brał udział w budowaniu fortyfikacji w wielu obozach wojskowych. W uznaniu zasług został w 1783 r. awansowany na generała brygady. Otrzymał też specjalne podziękowania, nadanie gruntu oraz znaczną sumę pieniędzy.

W 1784 r. Kościuszko powrócił do kraju, gdzie zaangażował się w działalność polityczną. Dzięki postanowieniom Sejmu Wielkiego zwiększającym liczebność armii do 100 tys. Kościuszko otrzymał nominację na generała majora wojsk koronnych. 

Odznaczył się w walce z oddziałami rosyjskimi, które wkroczyły na ziemie polskie w 1792 r., za co otrzymał order Virtuti Militari.

Po przyłączeniu się króla Stanisława Augusta Poniatowskiego do konfederacji targowickiej, Kościuszko podobnie jak wielu działaczy politycznych, wyjechał z kraju. Najpierw do Lipska, później do Paryża. Kiedy w 1793 r. ogłoszono drugi rozbiór Polski, Kościuszko przyjechał do Drezna, gdzie zaczął opracowywać koncepcję powstania narodowego.

Insurekcja, nazwana kościuszkowską, rozpoczęła się w 1794 r. i mimo bohaterskich walk, zakończyła się klęską i III rozbiorem, po którym Polska ostatecznie zniknęła z mapy.

Kościuszko, który podczas walk dostał się do rosyjskiej niewoli, po odzyskaniu wolności, wyjechał na krótko do Stanów Zjednoczonych, potem powrócił do Europy. W latach 1798-1815 mieszkał pod Paryżem, brał wtedy m.in. udział w tworzeniu Legionów Polskich oraz w zakładaniu Towarzystwa Republikanów Polskich.

Zmarł 15 października 1817 r. w Solurze w Szwajcarii. Został pochowany w tamtejszym kościele pojezuickim; rok później szczątki bohatera zostały przewiezione do Krakowa i spoczęły w kryptach królewskich w katedrze na Wawelu.

Urna z sercem Kościuszki trafiła do Polski dopiero w 1927 r. - umieszczono ją w dawnej kaplicy królewskiej Zamku Królewskiego w Warszawie.  

 

Czytaj dalej...

Józef Teodor Konrad Korzeniowski (Joseph Conrad)

Józef Teodor Konrad Korzeniowski (Joseph Conrad), pisarz, urodził się 3 grudnia 1857 roku w Berdyczowie (obecnie Ukraina), zmarł 3 sierpnia 1924 w Oswalds, pod Canterbury, w południowo-wschodniej Anglii.

Joseph Conrad-Korzeniowski: syn polskich patriotów, człowiek trzech kultur, wielki pisarz angielski i Europejczyk.

Konrad Korzeniowski, znany później całemu czytającemu książki światu jako Joseph Conrad, urodził się 3 grudnia 1857 roku w Berdyczowie, na dzisiejszej Ukrainie. Był synem Apollona Korzeniowskiego, poety, tłumacza i wybitnego działacza niepodległościowego. To właśnie ojciec Conrada, Apollo Korzeniowski założył w Warszawie podziemny Komitet Ruchu, który stał się zalążkiem Rządu Narodowego, kierującego później Powstaniem Styczniowym 1863 roku. Jesienią 1861 roku ojciec Conrada został aresztowany przez władze rosyjskie. Conrad wspominał po wielu latach, że jego "świadome życie" zaczęło się właśnie na dziedzińcu warszawskiej cytadeli, dokąd czteroletni chłopiec, razem z babką, przynosił paczki z żywnością dla ojca.

Oboje Korzeniowscy, matka i ojciec, zostali skazani na zesłanie do Wołogdy, w północnej Rosji. Z tego okresu pochodzi zdjęcie małego Konradka, tak na odwrocie podpisane:

"Ukochanej Babuni, która mi pomogła biednemu Tatkowi ciastka do więzienia posyłać - wnuczek Polak-katolik i szlachcic Konrad."

Kiedy chłopiec miał osiem lat, zmarła jego matka. Ojciec został zwolniony z zesłania, kiedy już był śmiertelnie chory. Sierota Konradek wychowywał się przez parę lat we Lwowie i Krakowie.

Był chorowity; kiedy miał lat siedemnaście, wysłano go do Francji, gdzie zaczął pracę marynarza. 

Nie był emigrantem z wyboru, ale z konieczności. Jako poddany rosyjski i syn skazańców zobowiązany był do długoletniej służby wojskowej w armii carskiej. W roku 1878 odmówiono mu przedłużenia paszportu. Nie mógł więc już służyć w marynarce francuskiej; przeniósł się do brytyjskiej - bo Anglików, którzy potrzebowali załóg dla swoich niezliczonych statków, dokumenty nie interesowały. I tak w wieku lat dwudziestu zaczął poznawać język, w którym napisał później książki, stanowiące dziś chlubę literatury angielskiej.

 Rozpoczął równocześnie karierę marynarza brytyjskiego, uwieńczoną dyplomem kapitańskim. Była to dla Polaka kariera niezwykła; a jakie miewał kłopoty ze swoim pochodzeniem, o tym świadczy choćby fakt, że w jego dokumentach nazwisko Korzeniowski jest zapisane na trzynaście różnych sposobów! Pływał - zwykle na żaglowcach - przez kilkanaście lat po morzach i oceanach całego globu.

Pierwszą swoją powieść, Szaleństwo Almayera, ogłosił w roku 1895. Stał się więc pisarzem dopiero w wieku całkiem dojrzałym. Wkrótce potem ożenił się z Angielką i osiadł na stałe na wsi niedaleko Londynu.

 W ciągu następnych lat trzydziestu napisał jeszcze czternaście powieści i osiem tomów opowiadań. Zasłynął jako pisarz morski i takie utwory, jak 'Murzyn z załogi "Narcyza"' i "Tajfun", są uważane za czołowe osiągnięcia literatury marynistycznej. Nikt tak wspaniale, jak Conrad, nie potrafi pisać o zdradliwych urokach morza i o ciężkiej pracy marynarzy.

Jednakże akcja większości utworów Conrada nie toczy się na wodzie. Tłem dla nich są kraje Dalekiego Wschodu, także Afryka i Ameryka Łacińska, najczęściej jednak Francja, Anglia i różne kraje Europy. Bohaterami jego książek są Anglicy, Francuzi, Włosi, Niemcy, Polacy, Norwegowie, Hiszpanie, Holendrzy. Właśnie z tego względu można Conrada nazwać pisarzem prawdziwie europejskim, bo podejmuje w swoich książkach tematy ważne i typowe dla naszego kontynentu.

Najbardziej znaną, zwłaszcza w Polsce, powieścią jest "Lord Jim": książka o oficerze marynarki, który opuścił powierzony sobie statek; rzecz o utraconym i odzyskanym honorze. Ukazała się w roku 1900 - i jest jednym z kluczowych dzieł światowej prozy XX wieku: kunsztownym w budowie, fascynującym przez postać głównego bohatera, który wyrasta do rozmiarów mitycznych. "Nostromo", wielka opowieść o Costaguanie, fikcyjnej republice południowo-amerykańskiej, cieszy się reputacją czołowego dzieła angielskiej prozy i jednej z najświetniejszych powieści politycznych w tym języku. Powieściami politycznymi są także "Tajny agent", gdzie bohaterem jest rosyjski agent, organizujący akcje terrorystyczne w Londynie oraz "W oczach Zachodu", z akcją w Petersburgu i Genewie, opowieść o zdradzie i szpiegostwie, o zderzeniu się okrutnej rosyjskiej autokracji z niemniej okrutną rosyjską rewolucją.

Już te kilka zdań pokazuje bogactwo tematów w twórczości Conrada. Ale jest tych tematów znacznie więcej. Na przykład "Jądro ciemności" opowiada o okrucieństwie kolonializmu i o białym nad-człowieku, który swoją "misję cywilizacyjną" w Afryce zmienił w bezwzględny i barbarzyński terror. Jądro ciemności jest jednym z najbardziej znanych utworów literatury nowoczesnej, analizowanym przez miliony studentów na całym świecie i przetwarzanym w postaci filmów.

Joseph Conrad-Korzeniowski był człowiekiem trzech kultur: polskiej, francuskiej i angielskiej. Poruszał się zresztą swobodnie również po obszarach innych kultur europejskich. Z własnej ojczyzny wyniósł znajomość naszej literatury, przede wszystkim wielkich romantyków (jego ulubionym poetą był Słowacki, "dusza polskości", jak go określił), a także typowe motywy wierności, zdrady, obowiązku i honoru. Drugim jego językiem był francuski. Wielcy francuscy pisarza-realiści, jak Flaubert i Maupassant, byli dla niego głównymi wzorami literackimi. Conrad znał też doskonale historię Francji; rzecz może zabawna, ale akcja jego utworów rozgrywa się nawet częściej we Francji, niż w Anglii. Stał się klasykiem angielskiej prozy, chociaż jego angielszczyzna nosi wyraźne ślady wpływów polskich i francuskich. Conrad do końca życia mówił po angielsku z bardzo silnym obcym akcentem, trochę polskim, trochę francuskim.

Syn polskich patriotów, bardzo bolał nad faktem braku niepodległości swojej ojczyzny. Miał wyrzuty sumienia, że żyje z daleka od niej. Kiedy Polska odzyskała niepodległość w roku 1918, napisał pełne przejęcia szkice o "zbrodni rozbiorów" i odbudowie państwa polskiego. Kiedy Polska walczyła z najazdem bolszewickim w roku 1920, apelował gorąco o udzielenie jej pomocy.

Ale z dzisiejszej perspektywy, perspektywy grudnia 2002 roku, może najciekawsze są poglądy Conrada na jedność europejską. Otóż w roku 1905 w szkicu "Autokracja i wojna", w którym przepowiedział rychły wybuch pierwszej wojny światowej, nakreślił wizję "Europy bez granic", Europy opartej na wspólnych instytucjach. Tylko taka Europa może, jego zdaniem, zmniejszyć niebezpieczeństwo imperialnych agresji ze strony tak silnych państw, jak Niemcy. I tylko taka Europa, "zbudowana - cytuję - na fundamentach mniej kruchych, niż interesy materialne" może zapewnić trwały pokój między narodami naszego kontynentu.

Możemy więc śmiało powiedzieć, że ze wszystkich pisarzy, jakich wydała Polska, Joseph Conrad-Korzeniowski był pisarzem najbardziej europejskim. Także w tym sensie, że już sto lat temu rozumiał to, czego dzisiaj się uczymy: wspólnota europejska jest najlepszym zabezpieczeniem wszystkich naszych bogatych i różnorodnych kultur narodowych.

 

Czytaj dalej...
Subskrybuj to źródło RSS